Marjon Moed kon nadat ze in 2008 afstudeerde aan de Muziektheateracademie (CODARTS) niet kiezen tussen spelen, zingen, maken, schrijven, doceren en produceren. Dus besloot ze het maar allemaal te blijven doen. Ze droomt van de dag dat alles goed komt, en probeert met alles wat ze doet die dag een beetje dichterbij te brengen, mogelijk te maken. Een mogelijkmaker dus.
Toen het plan en het artistieke gedeelte van Wegens Corona Gesloten in grote lijnen stond is ze aangehaakt als regelneef. Ze regelt alle productionele zaken, wat wil zeggen dat ze ervoor zorgt dat alles en iedereen op de juiste tijd op de juiste plaats zijn.
De invloed van corona op jou als creatieveling?
In maart 2020 werd mijn agenda langzaam schoongeveegd. Vlak voor de eerste lockdown was ik een locatie voorstelling aan het maken met een groep jongeren over 75 jaar vrijheid (hoe ironisch) en zo was ik als maker nog met een aantal projecten bezig.
Financieel en sociaal is mijn leven een stuk magerder geworden. Het wegvallen van werk en sociale contacten heeft er echter wel voor gezorgd dat ik tijd had om ideeën uit te werken en nieuwe plannen te schrijven en heeft ook ruimte gegeven om bijvoorbeeld bij te kunnen dragen aan dit project. Dus dat is weer de positieve kant ervan.
Als theatermaker in het ziekenhuis?
Na de eerste lockdown was er mogelijkheid om te werken aan een coronaproof balkonvoorstelling. Helaas werd het festival waar we zouden spelen 1,5 week voor de eerste voorstelling afgelast. Een van mijn spelers was stewardess bij KLM en door het wegvallen van haar werk was zij buddy geworden in het ziekenhuis op de Corona IC. Ik dacht: “Dat wil ik ook”. De dag van de eerste voorstelling werd uiteindelijk mijn eerste dag als buddy in het ziekenhuis.
Het is heel bijzonder om zonder zorgopleiding op de Corona IC te werken. Het voelt heel goed om het verplegend personeel te kunnen ondersteunen in deze tijd en hen te ontlasten, zodat zij kunnen doen waarvoor ze geschoold zijn.
Jouw relatie met het onderwerp zelfdoding?
Ik ken in mijn omgeving een aantal mensen die door zelfdoding om het leven zijn gekomen, maar niet van heel dichtbij. Wel kan ik soms vrees hebben voor mensen in mijn omgeving dat ze met die gedachten spelen. Het gesprek daarover aangaan vind ik moeilijk. Ergens voelt het alsof je met het bespreekbaar maken nog meer ruimte geeft aan de gedachte, terwijl je het liefst die gedachte uit iemand zijn of haar hoofd zou willen halen. Gevoelsmatig wil je zo ver mogelijk bij die gedachte uit de buurt blijven. Ik moet denk ik toch maar eens jullie online training volgen…
Hoe ga jij om met negatieve gevoelens?
Deze corona tijd vind ik best lastig. Ik ben single en probeer me zo goed mogelijk aan de maatregelen te houden. Dat betekent ook weinig fysiek contact, de zogenoemde ‘huidhonger’. Daar is geen direct alternatief voor, daar kan geen zoomsessie tegenop. En dat is mooi en frustrerend tegelijk.
Ik ga veel naar buiten om te wandelen, alleen of samen met iemand. Het schijnt zo te zijn dat wanneer je wandelt je hersenen het signaal krijgen dat je bezig bent met een oplossing, omdat je in beweging bent. Het is dus wanneer je wandelt moeilijker om te piekeren. En de (schoonheid van de) natuur is goed voor je ziel. Veel lachen. Relativeren en jezelf niet te serieus nemen. Aan het einde van de dag denk ik altijd weer: alles komt goed. Of dat zo is weet ik natuurlijk niet, maar het is elk geval een fijne (fop)gedachte.
Wat motiveert jou/geeft je moed?
Mijn achternaam. Dat klinkt misschien als een inkoppertje, maar mijn achternaam is altijd een ‘note te self’. Ik prijs mezelf ook erg gelukkig met mijn familie en vrienden, er is altijd een plek waar ik welkom ben. Wat mij ook helpt is fantaseren over hoe dingen zouden kunnen zijn, en dan kijken wat je kan doen om daar een beetje dichterbij te komen. Fantasie als begin van de werkelijkheid nemen.
Wat heb je geleerd van Wegens Corona Gesloten?
Dat iemand ergens mee moet beginnen. Met iets op te merken, met iets te benoemen, iets te vragen. Alles begint met één. En dat het echt belangrijk is om de mensen waarvan je houdt dat te laten weten, ook als alles nog goed gaat en zeker ook wanneer het leven uitdagend is.
